Na de Napoleontische periode bouwden de Nederlanders verder aan tal van fortificaties, tot de Tweede Wereldoorlog uitbrak. De Duitsers integreerden vervolgens hun betonnen bunkers van de Atlantikwall met de oude bakstenen vestingwerken. Een tankgracht ten zuiden van Juliandorp markeerde de zuidgrens van het verdedigingsgebied. Hierdoor was ook vliegveld De Kooi beschermd. Behalve vijf kustbatterijen om een geallieerde landingsvloot te bestoken stonden er drie luchtdoelbatterijen om de havenplaats te beschermen tegen gevaar uit de lucht. Vanuit een grote bunkertoren werd de inzet van het luchtdoelgeschut gecoördineerd.
Uitleg bij de kaart
Klik op de roze bolletjes om verder in te zoomen op de Atlantikwall-locaties. Het nummer in het bolletje staat voor het aantal locaties dat je daar kunt vinden. |
|
Door te klikken op een pinpoint krijg je meer informatie, activiteiten en routes te zien van die specifieke locatie. |
|
De groene vlakken zijn de verschillende verdedigingsgebieden (indicatie); een verzameling van zelfstandige steunpunten. Deze zijn aanklikbaar voor meer informatie en tonen de locaties en bezoekmogelijkheden die hiertoe behoren. |
|
Openbaar natuurgebied waarin zich sporen bevinden van de Atlantikwall, zoals bunkers. |