Drie geschutsbatterijen beschermden de Brielse Maas en vooral het Haringvliet als vaarwater richting het achterland. Van bijzonder belang waren de radarinstallaties van de Luftwaffe die ver boven de Noordzee geallieerde bommenwerpers konden detecteren. Vanuit een coördinatie- en gevechtsleidingstation in Oostvoorne werd vroegtijdig alarm geslagen zodat het luchtdoelgeschut rond steden en industrie paraat stond. ’s Nachts stegen Duitse jachtvliegtuigen op om via radar en radiogeleiding de nietsvermoedende vijand te onderscheppen. Ook de historische vestingsteden Hellevoetsluis en Brielle werden onderdeel van de Atlantikwall. Het poldergebied ertussen werd in het laatste oorlogsjaar geïnundeerd om luchtlandingen te voorkomen.
Uitleg bij de kaart
Klik op de roze bolletjes om verder in te zoomen op de Atlantikwall-locaties. Het nummer in het bolletje staat voor het aantal locaties dat je daar kunt vinden. |
|
Door te klikken op een pinpoint krijg je meer informatie, activiteiten en routes te zien van die specifieke locatie. |
|
De groene vlakken zijn de verschillende verdedigingsgebieden (indicatie); een verzameling van zelfstandige steunpunten. Deze zijn aanklikbaar voor meer informatie en tonen de locaties en bezoekmogelijkheden die hiertoe behoren. |
|
Openbaar natuurgebied waarin zich sporen bevinden van de Atlantikwall, zoals bunkers. |